The Fort Brown Memorial Golf Course
Dan zijn er nog twee banen die niet in de categorie vallen maar wel de moeite van het vermelden waard zijn. Om in Amerika te blijven, dicht tegen de grens van Mexico, in Brownsville, Texas, ligt The Fort Brown Memorial Golf Course. Aan de zuidkant van de golfbaan loopt de ‘natuurlijke’ landsgrens in de vorm van de Rio Grande. In 2006 kwam er een wet die bepaalde dat een hek die grens van de VS moest beschermen. Niets aan de hand zou je denken, maar om logistieke redenen werd het hek niet langs de rivier geplaatst, maar noordelijker. Hierdoor werd de golfbaan afgesneden van de toegang van en naar Amerikaans grondgebied en kwam het vrijwel onbereikbaar in een soort niemandsland terecht. Noodgedwongen is de golfbaan in 2015 gesloten, op Google Maps zie je nog de contouren.

Deze telt niet helemaal mee, want alle holes liggen op Canadees grondgebied. Maar op hole 1 en 2 kun je met een fijn gehookt teeshot je bal makkelijk het land uitslaan; dan ligt-ie in veel gevallen out-of-bounds in Amerika. De enige toegangsweg naar de golfbaan en de parkeerplaats liggen echter wel op Amerikaans grondgebied (zoals je ziet op de foto; links van de lijn ligt Amerika, rechts Canada). Dat leverde tijdens de Covid-19-pandemie de nodige problemen op voor de clubleden. Canadese golfers moesten immers eerst Amerika in om hun Canadese golfbaan te bereiken, via het Fort Fairfield checkpoint. Door de strenge coronamaatregelen was dat niet mogelijk, een uitzondering werd niet gemaakt.

Als je dan toch de grens opzoekt, vind je de ultieme ervaring in Scandinavië. Tornio Golf Club (eerder Meri-Lapin Golfclubi) ligt niet alleen in twee verschillende landen, maar ook in twee verschillende tijdzones. Op hole 6, een par-3 van slechts 115 meter, kun je de ‘langstdurende’ hole-in-one maken ter wereld. Je bal landt vanaf de tee ongeveer een uur en vijf seconden later op de green (mits je niet in het water eindigt dat tussen tee en green ligt en als ‘fairway’ fungeert). De Finse golfbaan, met 11 holes in Zweden en 7 in Finland, kenmerkt zich sowieso door heel veel water. Daar moet je van houden. Er kan van eind mei tot half oktober gegolft worden, in de zomer is het 24 uur licht en kan je er het hele etmaal terecht.

Het Verenigd Koninkrijk omvat vier landen en kent veel golfbanen, maar er is er slechts één die op een grens ligt: Llanymynech Golf Club, in Engeland en Wales. Op hole 4, een par-4 van ruim 300 meter, drive je in Wales en putt je in Engeland. Hole 5 en 6 liggen geheel in Engeland, je stapt de grens weer over op weg naar de tee van 7. Opmerkelijk genoeg is de club met de Welsh naam die ‘kerk van de monniken’ betekent, een Engelse club, ingeschreven bij de English Golf Union. Trots zijn ze er op ‘hun’ Ian Woosnam, die op deze baan groot is geworden. De voormalig nummer 1 van de wereld en meervoudig majorwinnaar was een tijdgenoot van Seve Ballesteros en Nick Faldo. Je kunt er dus in zijn voetsporen treden, voor maar 30 tot 40 euro voor een 18-holes-ronde. Prima te doen!

Toevallig kennen we in Nederland zo’n baan. Dus gewoon om de hoek kun je ervaren hoe het is om tijdens een ronde in twee landen te golfen. Bij International Golf Maastricht liggen op de Championship Course vijf holes (8 tot en met 12) in België, de overige in Nederland. Er zijn geen holes die de grens passeren (zodat je afslag in een ander land plaatsvindt dan je putt) en je merkt er natuurlijk weinig aan in de baan, maar een leuk idee is het wel. Ook leuk: de drivingrange ligt in de twee landen. Dus je ‘Nederlandse’ afslag landt in België. En het kan zelfs ook nog zo zijn dat je afslag over Belgisch grondgebied vliegt, maar toch in Nederland landt. Bezoekje waard! Ook al om het mooie heuvellandschap en de Maastrichtse gezelligheid.