In Isla Canela hoef je niet te rekenen op proppers die graag willen dat je in hun restaurant komt eten. Het was voor ons daarom ook best even zoeken om iets te vinden. Na online zoeken stuitten we op El Paradise Beach Club.

De ligging is fenomenaal. Op twintig meter van de Middellandse Zee ligt het terras. Het enige wat het terras met het (smalle) strand scheidt is een aantal grote stenen. Met een beetje behendigheid sta je binnen luttele seconden in zee. Van het uitzicht alleen al krijg je direct een vakantiegevoel.

Het belangrijkste bij een restaurant blijft het eten. Via de onlinekaart, die je kunt zien door het scannen van een QR-code, heb je de keuze uit een scala aan gerechten. Van curry tot Thaise noedels en van een hamburger tot gepocheerde zalm. Het eten was heerlijk, maar er is ook een nadeel. Althans, als je moeite hebt om je aan te passen aan de Spaanse cultuur. Het is namelijk vanaf 21.00 uur pas mogelijk om een gerecht te bestellen, omdat op dat moment de keuken opengaat. Maar daaraan wennen gaat snel genoeg. En tijdens een long stay heb je er de tijd voor.

Golfen, werken en een beetje vakantie vieren onder de Spaanse zon? Er zijn slechtere plannen voor de herfst en de winter. Hasta luego!

Voor de golfers die twee banen te weinig vinden voor drie weken zijn er natuurlijk meer opties. Zo ligt op veertig kilometer rijden vanuit Isla Canela het resort van El Rompido. Hier liggen fraaie 36 holes in een beschermd natuurgebied.

Je kunt kiezen voor de North of South Course. Beide banen hebben echt hun eigen karakter. Op de North Course is het niet bepaald what you see is what you get. Er wordt op deze parkbaan echt van je gevraagd om na te denken voordat je de bal slaat. Er zijn een aantal scherpe doglegs waar je strategisch moet spelen. Zo kan een rechte bal weleens tussen de bomen verdwijnen en je ziet niet altijd waar je bal eindigt vanwege de hoogteverschillen. Gelukkig is je bal terugvinden meestal geen probleem.

De South Course heeft meer weg van een bosbaan en is wat langer dan de North Course. Hier helpt het als je recht bent van de tee, want de baan is behoorlijk smal. Ook op deze lus kom je een aantal verraderlijke doglegs tegen die worden beschermd door een bomenrij of een waterhindernis. Aan het einde van de ronde krijg je schitterende uitzichten voorgeschoteld op de vuurtoren en de haven van El Rompido. Bovendien is de weg richting de laatste hole er eentje om nooit te vergeten. Door het natuurgebied loopt een brug van zo’n 500 meter die van de green van 17 naar de tee van 18 gaat.

De zogeheten signature hole op Valle Guadiana Links is hole 15. Aan de hele linkerkant op deze par 5 loopt de Guadiana-rivier. Het water staat bekend als grensovergang tussen Spanje en Portugal. Naast de green van deze hole staat een gedenkteken voor de grensbewakers die erop moesten toezien dat er geen illegalen de grens overstaken. Vanwege hun ‘geïsoleerde situatie’ mochten de grensbewakers niet in contact komen met de lokale bevolking. Voor eten moesten zij zelf zorgen door te jagen en te vissen in de omgeving.

Ondanks dat Isla Canela Golf en Valle Guadiana Links twee verschillende golfbanen zijn verschillen ze qua lengte weinig. Aan welke van de twee je meer plezier beleeft zal vooral met smaak te maken hebben. Ga je voor een parkbaan of heb je liever een volledig open baan zonder dat er bomen in de weg staan. Uitdaging genoeg in ieder geval.

Op een kwartiertje rijden ligt nog een golfbaan. Isla Canela S.A. - het bedrijf dat de grond beheert - heeft drie jaar geleden namelijk de Costa Esuri golfbaan in Ayamonte gekocht. Met Valle Guadiana Links als nieuwe naam.

Vanuit het hoger gelegen clubhuis kijk je uit op de drivingrange, met in de achtergrond de golfbaan. Het karakter wordt meteen duidelijk: dit heeft veel weg van een linksbaan. Het terrein ligt weliswaar niet aan zee, maar wel aan de Guadiana-rivier. Daarnaast is het een open lay-out met weinig bomen en meerdere potbunkers. De fairways zijn hard en rondom de grote greens is er veel ruimte om te putten.

Bij tien holes komt water in het spel. Samen met een ander klimaat is dat het grootste verschil met een linksbaan aan de kust in het Verenigd Koninkrijk en Ierland.

In het zuiden van Spanje, aan de grens met Portugal, ligt het plaatsje Isla Canela. Het schiereiland aan de Andalusische kust heeft niet eens driehonderd inwoners, maar is wel een toeristische trekpleister. Dat heeft vooral te maken met het witte zandstrand van zeven kilometer. Verder is er een jachthaven, een winkelcentrum én een golfbaan. Meer heb je niet nodig om hier drie weken te vertoeven.

Vanaf vliegveld Faro is het een klein uur rijden naar de Costa de la Luz. Via het pittoreske Ayamonte kom je vervolgens in Isla Canela terecht. Vanaf dat moment is het geen lange zoektocht naar de golfbaan, want het is de eerste bezienswaardigheid die je tegenkomt.