Duurzaamheid

Vijf jaar geleden werden jullie bovendien een gezin. Heeft de geboorte van Kiy jullie leven op z’n kop gezet? 

Duurzaamheid is in de golfsport natuurlijk ook een belangrijk thema. Je bent te gast in de natuur. Zorg er goed voor.

“Ik heb in de auto drie prikkers liggen. Als ik mijn kind van school haal, ruimen we alles wat we onderweg tegenkomen op.”

Dat is nog eens een idee voor golfers: een prikker mee de baan in.

“Doen mensen dat dan niet? Ik was me er niet van bewust dat het ook een ding is op de golfbaan, maar misschien moeten we daar maar eens een bewustwordingscampagne voor opzetten.”

Gezond bewegen en mindfullness zijn nauw verweven met een duurzame leefomgeving. Dat is ook iets wat je bezighoudt.

“Dat heeft zeker onze aandacht. Dat begon al toen we nog in Groningen woonden. De voetbalclub waar Lev speelde werd gesponsord door Opel en wij wilden toen een auto op aardgas. Tot mijn grote frustratie bleek dat er toen maar heel weinig tankstations in Nederland met aardgas waren. Dus rijden op aardgas was gewoon praktisch niet uitvoerbaar.”

“Ik ben voor best wel veel organisaties ambassadeur voor duurzame ontwikkeling geweest. Ik heb met Greenpeace de Filipijnen bezocht om het plasticvraagstuk onder de aandacht te brengen. Ik zet me nog altijd jaarlijks in voor inzamelingsacties. In Europa, in Nederland zijn we geneigd te denken dat we al veel doen omdat we afval scheiden. Maar je moet ook maar eens nadenken waar dat gescheiden afval terechtkomt. Het wordt verkocht aan arme landen die het handmatig sorteren of veel wordt nog steeds verbrand en waait weg in de natuur.”

“Ik ben zelf ook bewuster gaan leven. We gaan twee keer in de week met eigen tasjes naar de markt. We zijn van twee sportauto’s naar één auto en twee elektrische fietsen gegaan. We kopen ook veel op Marktplaats tweedehands spullen.”

Dus past het bij jou?

Niets kan meer een golfcarrière in de weg staan?

Wat ik nu al kan zeggen is dat ik geen winter- of regengolfer ben. Maar in de aanloop naar mijn zwangerschap werd mij door veel professionals geadviseerd om te stoppen met high intensity sport, zoals hardlopen. En dat ik beter een low intensity manier van actief blijven kon vinden. Dus ik ben veel stappen gaan maken: 10.000 per dag. Golf is een sport waarbij veel stappen zetten en mediatie bij elkaar komen.

Sport was dus niet echt jouw ding?

“Ik zou liegen als ik dat zou ontkennen of kleiner zou maken. We hebben er een tijdje over gedaan om zwanger te worden. Dat ging niet makkelijk, dus Kiy was een heel groot cadeau. Het was mooi om te zien hoe Lev al bij de baby de sport als het ware wilde injecteren. Ja, dus letterlijk een bal in de wieg leggen. Maar ook fietsen tegen de buikkrampjes: alle verbindingen met de sport leggen.”

“We hebben een rekstok en van alles in huis. Dus die kleine kan al zo’n twee minuten aan de rekstok hangen. Als ik zie hoe ze samen dingen doen, dan vind ik het jammer dat mijn ouders mij die waarde van sport niet hebben bijgebracht. Mijn vader deed aan boksen en zwemmen, maar dat waren geen sporten die je toen op een meisje overbracht. Ik was vijf toen ik op gymnastiek ging. In de Sovjet-Unie was dat best wel intens. Ik maak weleens de grap dat ik ben ontmaagd door mijn gymnastieklerares, want die duwde gewoon net zo hard door totdat ik in een spagaat zat. Op sportkamp wilden ze me leren zwemmen door mijn hoofd onder water te houden. Daar heb ik een trauma aan overgehouden. Het heeft heel lang geduurd voordat ik leerde zwemmen.”

“Er was bij mij wel verzet, ja. Vooral tegen topsport. Lev zei altijd: zolang ik voetbal, zal jij nooit nummer één zijn. Dus toen hij stopte, zat ik er klaar voor. Maar toen kwam footgolf. Hij zei niet: schat, de nummer 1 plek is vrij, neem ‘m maar in! Nee, er was ineens een nieuwe concurrent, een vijand haha. Pas later, toen ik voor het blad Helden topsporters ging interviewen, ontrafelde ik een soort draad voor mezelf en kreeg ik meer respect voor het bedrijven van topsport. Ik hoorde die topsporters allemaal over hetzelfde praten. Lev was niet de enige.”

Nu heb je zelf een gezin, opgebouwd met een Oekraïner die je in Nederland leerde kennen. Toeval?

Wat herinner je van je komst naar Nederland?

“Niet zo heel veel, eerlijk gezegd. Ik herinner me dat mensen ons op het gemak probeerden te stellen. Vaak door drie woordjes tegen ons te zeggen: wodka, perestrojka en Gorbatsov. Ik weet nog dat ik op dat moment het belangrijkste vond om de taal te leren. Ik ben toen in een ultra-versnelling geraakt. En omdat ik de taal natuurlijk sneller leerde dan mijn ouders, was ik voor hen ook een tolk die veel organisatorische zaken moest regelen. Ik kijk er niet op een vervelende manier op terug, maar er kwam als kind wel meer op me af. Toch was het fijn. De teneur was: we zetten onze schouders eronder en we maken er wat van. Ik leerde daardoor dingen snel te leren. Dat is een mooie vaardigheid.”

Geldt dat voor alle balsporten?

“Ik werd thuis een beetje uitgelachen, toen ik zei dat ik ging golfen. Zo van: weet je het wel zeker? Lev heeft me al jaren opgezweept en aangemoedigd. Ik heb ooit 18 jaar geleden een lesje gehad, geloof ik. Toen had ik op plekken spierpijn, waarvan ik niet wist dat ik daar spierpijn kon krijgen. Lev doet al acht jaar serieus aan footgolf, ook internationaal. Hij zei steeds: ga nou mee, dan kun jij een golfles nemen terwijl ik de baan loop. Ik merkte bij mezelf wel dat ik op zoek was naar een sport zonder die high intensity en waar ik ook de combinatie met natuur kon maken. De afgelopen jaren was ik eigenlijk alleen maar aan het stretchen, yoga-en of pilates aan het doen. Dus er kwamen op de golfbaan best veel dingen samen. Als Lev erbij zou zijn geweest, had ik me stukken zenuwachtiger gevoeld om een bal te slaan. Maar het ging eigenlijk stukken beter dan verwacht. Ik stond op de golfbaan en voelde dat dit een andere soort van meditatie is.”

Cadeau 
“Het is voor iedereen in Nederland een turbulente tijd, maar voor ons gezin net iets meer wellicht omdat we allebei uit Oekraïne komen. Voor mijn gevoel was ik een beetje aan het verdrinken in al het nieuws. Ik merkte dat het uurtje op de golfbaan me onverwacht goed deed. De überconcentratie die je nodig hebt voor je houding, de informatieverwerking van alles wat je leraar vertelt, dat was zó veel! Prettig veel. Ik had in dat uur niet één keer de drang om het nieuws te checken. Toen besefte ik ook echt wat voor cadeau het is om je zo op iets nieuws te storten, om in de buitenlucht te zijn. En om niet de drang te hebben de connectie met de buitenwereld te voelen, wat die buitenwereld op dat moment ook is.” Het contrast met haar verwachtingspatroon kon niet groter zijn. “Ik wil niet zeggen dat ik met lood in de schoenen naar de golfbaan ging, maar meer van: wat als ik straks geen bal raak? Want mijn balgevoel is serieus, uhm… berucht slecht.”

We treffen Victoria in een ‘turbulente tijd’, zoals ze het zelf verwoordt. De door Rusland ontketende oorlog in  vaderland Oekraïne beheerst momenteel haar leven en dat van partner en Oekraïner Evgeniy Levchenko (door Victoria consequent ‘Lev’ genoemd). Bezorgd en begaan met het lot van familie en miljoenen Oekraïners vragen de twee regelmatig in de media aandacht voor de onrechtvaardige en erbarmelijke situatie waarin het land door de brute invasie is terechtgekomen.

Waar ze kunnen, bieden Victoria en Evgeniy de helpende hand. Tijd voor haarzelf schiet erbij in, maar af en toe moet Victoria wel even gas terugnemen. Het moment waarop ze dat voor het eerst op de golfbaan deed, werkte welhaast ‘therapeutisch’.

“Ik hoop dat we het na tien lessen ook nog combineren met een bepaalde prestatie. Het is ook welke verwachting je jezelf oplegt. Ik heb al jaren stretchlessen. Wat is dat dan precies, krijg ik vaak te horen. Nou de bedoeling is om dieper in connectie met je lichaam te komen. Je hoeft echt niet in één dag de spagaat te kunnen. Sommigen kunnen die na drie jaar nog niet. Je kunt ook gewoon de dankbaarheid van het moment opbrengen, door de frustraties heen. Zo van: dit is mijn tijd. Ik ben lekker in de buitenlucht, bezig met mijn lichaam, frisse lucht, zon of wolken. Dit is de investering in mijzelf vandaag. Hoe ver die bal ook gaat. Al kan ik niet ontkennen dat mijn ego een sprongetje in de lucht maakte, toen ik  tijdens de eerste les de bal 88 meter ver sloeg.”

“Ja, bizar hè! Ook de enige Oekraïner waarmee ik heb gedated, dus veel vergelijkingsmateriaal heb ik niet. Ik was niet het braafste meisje van de klas, maar ik heb niet heel veel vriendjes gehad. Toen we elkaar leerden kennen was mijn Russisch tien procent en zijn Nederlands tien procent. Het was dus best lastig communiceren. Toch was er ook iets zonder woorden, wat ons in elkaar aantrok. Ik heb hem geholpen met het Nederlands en hij heeft mij geholpen met het Russisch. Nu leren we beiden de Oekraïense taal.”

“We zijn tegenpolen. Dat is ook een leerproces. Hoe kan dat vóór je werken in een relatie en hoe erg tegen je. Dat is tot op de dag van vandaag nog zo. Laat ik sport als voorbeeld nemen. Bij mij is niet met de paplepel ingegoten dat sport hoort bij een gezond leven. Dat heeft Lev wel in mijn leven gebracht. Dat sport een soort pijler is in je leven. Het heeft me jaren gekost om in te zien dat het afzien in de sport je ook in connectie met je lichaam en geest brengt. Dat je dan gestript wordt van allerlei ego-lagen.”

“Mag ik een gekke vergelijking maken? Want tijdens de Covid-periode heb ik ook kennisgemaakt met een andere sport: paaldansen. De relatie van mijn beste vriendin liep stuk en zij wilde graag iets out-of-the-box doen. Dat werd geen golf, maar paaldansen. Ik ben met haar meegegaan om haar te supporten, maar ook daarbij had ik een vooroordeel. Over wat voor mensen dat doen en waarom ze dat doen. Totdat ik het zelf deed en ervoer hoe intens het was. Het was de zwaarste work-out in mijn leven. Zij is ermee doorgegaan en heeft nu een paal in haar slaapkamer en privéles. Ik ben na vier lessen gestopt, omdat ik het te zwaar vond, maar niet omdat die vooroordelen klopten. Dus weet je: iedereen heeft over elke sport wel vooroordelen, totdat je het zelf gaat doen.”

 “Het brengt mij natuur en peace of mind. Dat zijn twee grote dingen die voor mij bijna levensreddend zijn"

De überconcentratie die je nodig hebt voor je houding, de informatieverwerking van alles wat je leraar vertelt, dat was zó veel!

Roots

Leefregel
“Ik ben een groot modeliefhebber. Als kind in Oekraïne heb ik nooit iets anders gedragen dan een schooluniform: een bruin/blauw pakje met een wit short dat mijn moeder zelf had gemaakt. Dus elke vorm van individualiteit was doodgemaakt. In Nederland heb ik dat met extravagante kleding en een grote garderobe overgecompenseerd. Daar schaam ik me wel een beetje voor. Maar ik kan het ook wel verklaren. Ik had vroeger niks. Langzaam kwam ik tot de ontdekking dat ik veel beter kleding van ontwerpers kon lenen wanneer ik naar een première ging. Die jurk stierf anders toch maar een stille dood in mijn kledingkast. De afgelopen twee jaar heb ik twee derde van mijn garderobe via platforms verkocht, omdat ik die kleding niet meer droeg. Zonde. Mijn leefregel werd: eerst drie dingen uit mijn kast verkopen of voor een goed doel veilen en daar één kledingstuk voor terugkopen. Ik geef nog steeds geld uit aan kleding maar bewuster. Ik ben geen slaaf meer van trends. Ik heb het idee dat ik op dat terrein ook wel wat autoriteit heb opgebouwd en daarover mijn volgers op social media iets kan meegeven.”

Van footgolf is het een kleine stap naar golf…

“Lev speelde footgolf op Spaarnwoude. Hij wilde heus wel dingen met mij samen doen, maar je krijgt mij niet aan footgolf. Ik kwam zo wel met golf in aanraking. En die eerste les, nog niet zo lang geleden op de Hoge Dijk, ging beter dan verwacht. Ik ben al wel gewaarschuwd door mijn golfleraar. Straks komt les 2, 3 en 4. Houd rekening met een flattening curve. Daar bereid ik me dan ook al op voor.”

Is het nog te vroeg om te kunnen zeggen wat golf met je doet?

 “Het brengt mij natuur en peace of mind. Dat zijn twee grote dingen die voor mij bijna levensreddend zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook over een vooroordeel over golf moest stappen. Zijn het wel de type mensen voor mij? Ga ik me ongemakkelijk voelen op de baan? Maar zo heb ik het nog niet ervaren.”

Jouw roots liggen in Oekraïne, het land dat wij nu beter leren kennen door helaas ongewilde omstandigheden. Wat zijn jouw herinneringen aan de plek waar je tot je twaalfde levensjaar opgroeide?

“Het is gek, want er komen nu heel andere herinneringen bovendrijven dan alleen de koude winters en de warme zomers. Maar door wat er nu gebeurt, komen ook de herinneringen aan mijn grootouders die op elk familiediner het glas hieven op de vrede weer naar boven. Dat was voor een kind natuurlijk heel gek, wanneer je in vrede bent geboren en niet weet wat oorlog is. Dan is een toost op de vrede een beetje dramatisch. Nu snap ik heel goed waarom dat voor hen belangrijk was.”

“We woonden in een kleine stad met een half miljoen inwoners en elk weekend gingen we naar het dorp van mijn grootouders. Ik herinner me grote vreetfestijnen, liedjes zingen aan een grote tafel en dat in de zomers lekker buiten. Ik ben enig kind, mijn moeder is dat ook. Maar mijn grootouders hadden veel broers en zussen en zij ook weer kinderen. Die grote familie was het kussen waarop we ons in het weekend nestelden.”

Golf

Familie